کیمیای سه:
نفس عمیق بکشید.
فیلسوفان هندی، معتقد به وجود باوری به نام "پرانا" هستند. پرانا، همان نیروی حیاتی است که ما با تنفس وارد بدنمان می کنیم. هنگامی که به آرامش نیاز دارید سعی کنید نفس تان را مهار کنید؛ بر دم و بازدم خود تمرکز کنید و تا آنجا که ممکن است آنرا طولانی و آهسته کنید. همچنان که تنش را از درون خود خارج می کنید، احساس آرامش نیز می نمایید. با تنفس عمیق، شما به لایه های عمیق تر مغز و منشا فکر می رسید؛ آنجا که خلاقیت، افکار نو، تصمیم های تازه و حتی الهام وشهود شماست.
تنفس عمیق یعنی ارتباط با منشا فکر و شعور خلاق.
با تنفس عمیق، هم فکرتان بهتر و عمیق تر می شود و هم شادی و آرامش شما افزایش می یابد.
چرا که شما با این عمل خود اکسیژن بیشتری را به اندام های بدن خود می رسانید.
کیمیای چهار:
باعث بوجود آمدن وقایع شوید.
طبق ضرب المثل قدیمی، اگر پروانه ای در ری، بال هایش را تکان دهد، در قونیه طوفان رخ می دهد.
همه چیز دارای انرژی است و ما نباید هرگز احساس پوچی و بی معنا بودن کنیم. هرگونه آزاد شدن انرژی از ما، تصادم های نامحدودی در دنیای اطرافمان دارد. ما باید هر لحظه از اهمیت انرژی ای که به دنیای اطرافمان می فرستیم، آگاه باشیم.
باور کنید به این واقعیت یقین پیدا کرده ام که اگر خدا هم از سر گناهان(فکری، گفتاری، رفتاری) بگذرد، باز هم تا ابد، بر روی تک تک سلولهای ما حک خواهد شد و تاثیر خواهند گذاشت.
پس مراقب، فکرمان، گفتارمان، رفتارمان باشیم.
کیمیای پنج:
از نعمت ها قدردانی کنید.
نعمت ها را شکر و سپاس گویید تا خداوند آنها را برای شما زیاد کند.
شکر گزاری به ما احساس بودن و داشتن می دهد؛ و این احساس، خود به آرامش ما منجر می شود. چون ما به خاطر آنچه داریم، شکر می کنیم .
دوستان عزیز نعمتهای زیادی از قبیل سلامتی، صداقت، آرامش درونی و..... به ما عطا شده است. با شکر، آنها را استمرار بخشیم.
شما با سپاسگزاری می توانید روحتان را پاک و تواتر آن را افزایش دهید.
این مسئله باعث باز شدن درهای بیشماری از سطوح برتر جهان هستی به روی شما می شود.